Jednakże, gdyby nawet sami bezpośredni uczestnicy procesu podejmowa­nia decyzji planistycznych działali w warunkach zupełnej jednomyślności, rozpatrywane przez nich w ramach wspólnych skal oceny alternatywy poli­tyczne nie mogą być całkowicie neutralne — czy to w perspektywie długofalowej, czy doraźnie — z punktu widzenia interesów uzależnionych od nich szerszych zbiorowości społecznych.Decyzje ustalające proporcje między poziomem konsumpcji oraz tempem rozwoju gospodarczego określają wzajemne relacje pod względem stopnia zaspokojenia potrzeb materialnych — pomiędzy po­koleniami aktywnymi zawodowo obecnie oraz ty­mi, które je zastąpią. Decyzje o podziale funduszu spożycia przeciwstawiają postulatowi zaspokojenia potrzeb materialnych człowieka postulat wynagro- zenia jego przydatności w organizacji życia zbio­rowego, a przez to determinują kształt ekonomicz­nych zróznicowań pomiędzy członkami społeczeń­stwa współczesnego.