Jeżeli zaś nie ogranicza się on — jak w zacytowanym przykła­dzie — do interwencji za pośrednictwem oficjalnych ogniw, lecz podejmuje akcję na własną rękę, z „de­magoga” przedzierzga się w „warchoła”: „Wchodząc na teren zakładu, odczułem jakąś dziwną atmosferę.Maszyny nieczynne, a cała zmiana robotnicza pro­wadziła krzykliwą dyskusję Oświadczono mi, że załoga strajkuje, w związku z czym pracować nie wolno Szczerze mówiąc nie solidaryzowałem się ze strajkującymi. W jaki sposób miałem popie­rać strajkujących, jak zarabiałem osiemdziesiąt zło­tych dziennie?  Jasnym jest, ,że i sto tysięcy zło­tych nie rozwiązałoby potrzeb człowieka, ale każda płaca musi mieć określone uzasadnienie. Płaca ro­botnika winna być miernikiem włożonej przez niego pracy, wypłacana w ramach możliwości danego pań­stwa luo danego przedsiębiorstwa.”