Pomiędzy tymi dwoma przewijającymi się przez społeczne perypetie jednostki tematami traumatycz­nymi — tematem „pustyni” oraz tematem ,,dżungli społecznej” — zachodzą pewne znamienne relacje znaczeniowe. Stereotypy, które przetwarzają te te­maty według charakterystycznych dla każdego, z nich linii dramaturgicznych, opisują sytuacje zasad­niczo różne pod względem przebiegu akcji między jednostką a otoczeniem, chociaż w jednakowym stopniu prowokujące ocenę negatywną. W obu przy­padkach mamy do czynienia z oceną usytuowania jednostki względem otoczenia ujmowanego w sposób nie wyspecyfikowany, z oceną usytuowania jedno­stki względem ładu społecznego, który przejawia się w postępowaniu partnera we wspólnej sytuacji, z o- ceną jej usytuowania względem instytucji zorganizo­wanego działania zbiorowego oi’az względem „masy” jako synonimu żywiołowości społecznej.