Potrzebna jest jej wtedy trafna ocena współpracowników oraz umiejętność postępowania z nimi: „Nazajutrz już zacząłem wyko­nywać zadania zlecone mi przez kierownika […]. Przydzielałem pracę szybko, sprawnie, trochę popę­dziłem tych guzdrzących się. Robotnicy zaraz zauwa­żyli, że jestem w swoim żywiole […]. Byłem surowy dla tych, co się obijali, lecz nigdy nie krzyknąłem na nikogo, kto chciał odpocząć, zapalić. Dlatego ile­kroć obiboki zaczynali się ze mną wykłócać, tyle- kroć z pomocą przychodzili mi ci, co dobrze praco­wali.”” Technika społeczna postępowania z ludźmi staje się tutaj po prostu jeszcze jednym elementem zadania, w którym bohater „sprawdza siebie”, a po­jawiające się w związku z tym zadaniem konflikty nie są w stanie istotnie zmodyfikować struktury dramatycznej sytuacji.