Między rozumieniem i nadawaniem znaczeń ja­kiejkolwiek rzeczywistości a działaniem i tworze­niem faktów obiektywnych zachodzi charaktery­styczny stosunek. Podejmowane na podstawie zro­zumienia i oceny sytuacji działania są osadzone w układach związków przyczynowych o charakterze przyrodniczym, powodując w nich na zasadzie sprzę­żenia zwrotnego nowy stan rzeczy. Do osiągnięcia zamierzonego skutku niezbędna jest znajomość praw rządzących danym wycinkiem rzeczywistości oraz, adekwatne narzędzia działania. Stosunek ten jest jednak znacznie bardziej złożony w przypadku, kie­dy chce się oddziaływać na rzeczywistość społeczną, która poddaje się mu za pośrednictwem — jak to określa Alfred Schutz — innych „przedmiotów my­śli”, czyli sposobów rozumienia i oceny sytuacji kie­rujących postępowaniem innych ludzi.