Takie uży­wane w różnych dokumentach programowych (mjn, w planach gospodarczych) kategorie, jak „klasa ro­botnicza”, „masy pracujące”, „obywatele PRL”, „wzrost dobrobytu ludności”, itp., w warunkach je­dnomyślności gremiów kierowniczych co do ostatecz­nych celów społeczno-ustrojowych państwa,wytyczać mają przede wszystkim nieprzekraczalne ramy pro­wadzonej polityki. Natomiast z punktu widzenia zmian tej polityki rozstrzygającą rolę spełniają ka­tegorie bardziej szczegółowe i praktyczne, takie jak „działy gospodarki decydujące w budowie podstaw socjalizmu”, „gałęzie przemysłu zużywające relatyw­nie mało surowców w stosunku do nakładów pracy i myśli technicznej”, „program wyżywienia narodu”, „zacofane części kraju”, „zakłady najtaniej produku­jące i najlepiej wyposażone technicznie”, „najmniej zarabiający”, „specjaliści niezbędni dla gospodarki narodowej”, a także „dyscyplina planu” czy „inicja­tywa oddolna” itp.