Dominująca w nim państwowa własność środków produkcji — a także innych obiektów majątku narodowego — jest zarzą­dzana w imieniu społeczeństwa ze szczebla central­nego przez władze polityczne i organy państwa, które delegują część uprawnień do decydowania — lub choćby tylko przekazują zadanie egzekwowania swoich decyzji w stosunku do osób trzecich — po­średnim ogniwom administracji państwowej, wła­dzom terenowym oraz kierownictwom zakładów pra­cy.  Podporządkowania służbowe uwidaczniają się więc przede wszystkim w stosunkach między perso­nelem instytucji uspołecznionych we współdziałaniu ról przełożonego oraz podwładnego. Osoby nie za­trudnione w sektorze uspołecznionym są jednak również obowiązane podporządkować się poleceniom przedstawicieli władz jako petenci różnych instytucji państwowych, podatnicy, użytkownicy urządzeń pu­blicznych itp.